Παππούδες και γιαγιάδες....

 λατρεμένοι μας παππούδες και γιαγιάδες.......

ωωωωω πόσες αναμνήσεις....!!!
η κατασκευή έγινε με αφορμή την φιλική πρόσκληση 129

https://labuhardilladeconchi.blogspot.com/2020/08/anfitriona-del-reto-amistoso-n-129.html#more

με θέμα "Αγαπητοί παππούδες και γιαγιάδες"

δείτε όλες τις υπόλοιπες συμμετοχές εδώ..... ¨

 https://labuhardilladeconchi.blogspot.com/2020/09/reto-amistoso-n-129-queridos-abuelos.html

η γιαγιά φοράει δαντέλα γιατί όλες οι παλιές έπλεκαν βελονάκι

(αυτή είναι από ένα πείραμα που έκανα σε ένα πλεκτό που είχε λερωθεί ή κιτρινίσει

και προσπάθησα να το κάνω βάζο με κόλλα.... απέτυχε αλλά δεν πετάχτηκε φυσικά!!!)

και ο παππούς γιακά γιατί είναι πάντα περιποιημένος και σιδερωμένος από την γιαγιά!!!

(ο γιακάς είναι από το γαμπριάτικο πουκάμισο του συζύγου ήταν εξτρά και δεν τον φόρεσε ποτέ γιατί δεν έβαλε ούτε γραβάτα !!!πρωτοπόρος τότε πριν 17 χρόνια)

οπότε όλα έγινα χρήσιμα....

ΓΙΑΤΙ   ΤΙΠΟΤΑ  ΔΕΝ  ΠΑΕΙ   ΧΑΜΕΝΟ 

τα υπόλοιπα υλικά.... μαλλιά, φρύδια, στόμα , μύτη (ήταν καραμέλες)

τα πήρα από αυτό το χαλασμένο χριστουγεννιάτικο μαξιλάρι!!!!

σαν παιδί της επαρχίας ήμουν τυχερή
γιατί μεγάλωσα με κλασσικούς παππούδες....

η μαμά του μπαμπά μου που έχω και το όνομα της 

ήταν η γιαγιά με τα παραμύθια και τα τραγούδια...

έμενε κάτω από το σπίτι μας και όλα τα εγγόνια της εκεί θέλαμε να κοιμόμαστε

όλοι μαζί σε ένα μικρό δωματιάκι!!!!

η γιαγιά Σοφία έφτιαχνε γλυκά... και η ίδια ήταν σκέτο γλύκα

δεν τολμούσες να πεις τίποτα κακό αμέσως σε μάλωνε...

και σου έλεγε "σσσσ"

χαχαχα ... και όλοι ήταν καλοί άνθρωποι....

όποτε άκουγε καμπάνα να χτυπάει κ μάθαινε ποιος πέθανε...

έκλαιγε...  έλεγε "αχ αυτός ήταν πολύ καλό άνθρωπος γιατί να πεθάνει....

εμένα έπρεπε "να πάρει".... "

είχε χάσει τον άνδρας της πολύ νέα και έμεινε χήρα με 4 μικρά παιδιά 

που μεγάλωσε μέσα στην απόλυτη φτώχεια

αλλά με πολλή αγάπη....

η μαμά της μαμάς μου 

ήταν η γιαγιά που όλο έπλεκε και έραβε...

θυμάμαι που πήγαινα με μείνω μαζί της όποτε ερχόταν να μας επισκεφτεί...

εκείνη με τάϊζε τα καλά καλύτερα ...πριν κοιμηθώ με έτριβε με οινόπνευμα

 γιατί ήμουν πολύ ασθενικό .... "για να ξεκουραστώ" έλεγε...

δεν μπορώ να ξεχάσω την τυρόπιτα που έφτιαχνε και κυρίως την γεύση από την ντομάτα και το τυρί

που τρώγαμε μαζί έξω στα σκαλιά τα καλοκαίρια...

ο παππούς μου είχε φτιάξει ένα μικρό σκαμνάκι για να κάθομαι 

και μια όμορφη κούνια από χοντρό σκοινί και ένα μαξιλάρι  ....

ο παππούς έλεγε όλο αστεία και ιστορίες...

πάντα γελούσε γιατί δεν άκουγε καλά ...!!!

μου έφερνε σοκολάτα από το καφενείο όπου έπαιζε χαρτιά...

και μου έλεγε ότι δουλεύει σε εργοστάσιο που φτιάχνει σοκολάτες...χαχαχχα

τον θυμάμαι πάντα να μαστορεύει ...πάντα με ένα κουπάκι από γιαούρτι....

(λέτε γι αυτό να έχω κόλλημα και τα μαζεύω και εγώ??? χαχαχχαχα εγώ για μπογιές και κόλλα)

που είχε μέσα τσιμέντο να μπαλώνει τα κενά στο παλιό αρχοντικό σπίτι τους.....

πριν λίγους μήνες χάσαμε την γιαγιά αυτή πλήρης ημερών ... 93 χρονών

ο παππούς έφυγε πριν 6 χρόνια..  87 χρονών

κ η γιαγιά Σοφία πριν 18 χρόνια... 83 χρονών

θα τους θυμάμαι πάντα με αγάπη.....

πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη......

πολύ με συγκίνησε αυτό το θέμα μου έφερε αναμνήσεις....

είθε να αξιωθώ να γίνω και εγώ κάποτε γιαγιά και να γεμίσω τα εγγόνια μου

με άλλες τόσες αναμνήσεις......!!!

σε ευχαριστούμε Conchi για αυτή την όμορφη αναφορά 

όλοι οφείλουμε να αγαπάμε και να σεβόμαστε τους γέροντες !!!!!

η κατασκευή θα πάει στο ΚΑΠΗ ΣΟΥΦΛΙΟΥ  (της πόλης μου)

(  Κέντρο Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων )

ως ένδειξη σεβασμού και αγάπης....