Ποσο λατρευω αυτα τα πουλια...
ποσο τα εκτιμω
τα σεβομαι...
και τι δε θα δινα να μουν ενα απ αυτα....
να μετακινουμαι καθε χρονο με πυξιδα τ αστρα
τα χναρια που αιωνες τωρα ακολουθουν
δεν θα τους προδωσουν...οι ανθρωποι ομως...δυστυχως ναι...
γιατι ολο κ επεμβαινουμε στη φυση
ολο κ διεκδικουμε χωρο σαν να ταν μονο για μας φτιαγμενος ετουτος ο κοσμος...
ποσο λυπαμαι για ολα αυτα που συμβαινουν στην χωρα μου..
"περιλυπος εως θανατου...."
τι δε θα δινα να γινομουν κ παλι παιδι...να ξαναζουσα σε κεινα τα ομορφα χρονια του 70
χωρις παγκοσμιοποιηση...επενδυσεις κ λαμογια..
θελω την χωρα μου πισω θελω τον χρονο μου πισω...
πισω πολυ πισω...εκει που ολο ηταν ξεκαθαρα...
απλα κ ξεκαθαρα...αγνα κ ομορφα...
μου ειναι πολυ δυσκολο να κανω κατασκευες...
δεν μπορει το κεφαλι μου να ηρεμησει να σκεφτει...
να βαλει τα πραγματα σε μια σειρα γιατι τωρα σειρα εχουν αλλες προτεραιοτητες...
αλλες ευθυνες απεναντι σε μενα σε σενα ...στην χωρα μου....
ΕΛΠΙΖΩ ΟΜΩΣ Κ ΚΑΡΤΕΡΩ...
ΚΑΡΤΕΡΩ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΕΡΗΦΑΝΩΝ ΠΕΛΑΡΓΩΝ
ΠΟΥ ΤΡΑΒΑΝ ΤΕΤΟΙΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΟΧΙ ΓΙΑ Ν ΑΚΟΥΣΟΥΝ
ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΠΩΣ ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΧΡΩΣΤΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ..
ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΕΝΑ Κ ΜΟΝΟ ΣΚΟΠΟ...
ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ...ΤΗΝ ΔΙΑΙΩΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ....!!!
να με συγχωρεσεις αν σε στεναχωρεσα σημερα
αν ειμαι αλλιωτικη απ αυτο που συνηθισες να ειμαι...
αλλα πραγματικα μου ειναι πολυ δυσκολο να δω τα πραγματα οπως τα εβλεπα πριν 2 χρονια...
προσπαθω αλλα...
φανταζομαι οτι ολες καπως ετσι νιωθετε...οτι χανεται η γη κατω απ τα ποδια μας....
σας φιλω κ σας σκεφτομαι....